11
7 Tem 2020
Beraber Saçmalayabildiğin İnsan
Mümkünse ruh eşi olması istenir. Çünkü böylesine bir evlilikte bütün olunur, kimseye ihtiyaç duyulmaz, bir yastıkta kocanır, tadından yenmez.
Üzücü olan kısmı ise bu insanı kaybetmen. Birlikte saçmalamak herkesle yapabileceğin bir şey değil çünkü...
Eski iş arkadaşımla böyleyiz, 1 saat hiç susmayıp hiçbir konu konuşmamışlığımız var kendisiyle. Hâlâ arada durduk yere ee sonra diye yazar yine boş yaparız, açıklamam mümkün değil
Ben saçmalamayı sevmem. Hayır o ne öyle ergen miyiz ki saçmalayayım. Ciddi ilişkileri severim her zaman.
Dün arkadaşımla yaşadığım varlığı meçhul bir karakterle ilgili diyalogu paylaşayım o halde:
+ Bilmem yar kimi sever? Mezar taşlarını Hasan.
- Hasan bugün nişanlanmış. Kendini koyun sanmış Hasan.
+ Hasan derin bir buhranın içinde sürüklenirken kendisini bulduğunda sarmaşıkları kemiren bir koyun olduğunu henüz fark edebilmişti.
- Hasan Kadıköy'de dam üstünde dam s..tikten sonra, bakire bir kadınla evlenmek istediğini söyleyecek kadar 'alçak' gönüllüydü...
+ Kadıköy'de kaldığı küçük apartman dairesinde dam s...meyi oyun sanıyordu Hasan.
- Hasan bir çakalın kendi karartısından korkması, bir ceylanın gecede irkilmesiydi. Damsızlara Manukyan'dı Hasan.
+ İkircikli tavırları yüzünden tam olarak kabul görememesi onu tahammülsüz biri yapmıştı. Keyfi için yapamayacağı şey yokken huzur kaçırmaktan hoşlanması Hasan'ın dilemmasıydı.
- Hasan bu dallamalıklarına rağmen aynı zamanda ortamların da aranılmayan ismiydi. Çünkü Hasan aranıldığı zaman genelde iş üzerinde olurdu. Hasan'la görüşebilmeniz için Hasan'ın size iş atması gerekirdi.
Bu insanlarla 3 yıl görüşmesen de ilk buluştuğun an aynı sıcaklıkta daha dün buluşmuş gibi hissedersin. Canınızdan bir parçadırlar.
Benim böyle bi arkadaşım vardı malum bu devirde kolay bulunmuyor şimdi onunla küsüz küslüğü de geçtim artık konuşmuyoruz