37
28 Eyl 2020
Ayrılık Acısı
Artık konuşabilirim anlatabilirim. Bu öyle bir acı ki insanı beter ediyormus gerçekten. Boğazım da oluşan yumruk ne ağlamama izin veriyor ne de birseyler tüketmeme. Midem de demir var gibi nefes alırken batıyor verirken daha da batıyor. Hayatimda hep diyet yapmaya spor yapıp kilo vermeye çalışmışımdır. Ama bu acı varya 1 haftada beni eritti. Çökmüş vaziyetteyim. Günlerdir uyuyamıyorum. Ayrılıktan ziyade sanırım yarı yolda bırakılmak terk edilmek beni bu denli yıprattı. Karşındaki insana göre tasarladığın geleceğin ve hayallerin bianda pufff. Kocaman bir okyanusta yapayalnız kalan aptal bir balığım. İçimi boşaltacak kimse yok. Yeni kararlar alıyor yeni sayfalar açıyorum ama olmuyor. En acı vereni de hala onu sevmek. Acaba üstünü güzel örttü mü? Öğünlerini atlamasa bari? Ahh! Aptal kalbim lütfen kendine gel onu düşünmeyi bırak. Gözyaşlarım da asit var sanki yanaklarım yanıyor. İlk baslarda ağlayamıyordum. Şok etkisi mi yoksa içime içime ağlamamdan mıdır bilemem. Şimdi ise durdukdura ağlıyorum. Bir insan işerken ağlar mı? İşte tüm bu duyguların yanı sıra kalbimdeki o öfkeyi açığa çıkaramıyorum. O kadar öfkeliyim ki yakıp yıkasım vwr herşeyi. Arayıp bağırıp çağırasım, saatlerce mesajla küfürler edip isyan edesim var. Numarasını silmeyi bırak ismini değiştirmeye kıyamadım.. Ama bana dönse affedemeyecek kadar nefret de doluyum. Ohh sonunda yazabilecek bir yer buldum ve içimi boşalttım. Başını ağrittim kusuruma bakma.
İşte şimdi bu dengesizlikler karşısında aldığım karar kimseyi sevmeyeceğim, kimseye güvenemem.
Geçecek merak etme, herkes aynı yollardan geçiyor herkes aynı şeyi düşünüyor ve hiçbir düşünce ve his ilk günkü gibi kalmıyor, zaman geçtikçe hafifliyor bunu unutma öncelikle. Ve kendine zaman tanı, ağlaman gerekiyorsa bırak aksın, küfür etmen gerekiyorsa et ama kendi kendine, sana iyi gelen insanlarla daha fazla vakit geçir, kendini sev. Seni bunlar iyileştirecek
Biri olur onunla hayaller kurarsın, seversin onu, güvenirsin ona, seni anlayan tek insanın o olduğunu düşünürsün. Hergün ama hergün bi insan ilşkimiz biticek korkusuyla uyanır mıydı? Günaydın yazardım ama içimde bi korku ya sıkıldıysa benden? Ayrılalım derse? Ama hepsi boş çıktı ben onu sevdim o beni paramparça edip gitti. En yakınımla hemde.. İlşkimiz baya uzundu ben o gittiğin de nasıl devam edicem hayatıma fln diyodum bitiktim. Ama şimdi umrum da değil :)
Çooooooook üzücü bir şey ama yanınızda bunu atlamanızı sağlayacak dostlarınız varsa içinizi dökelbiliyorsanız zor gelmiyor.
Bizde yasadik aynilarini.O uzulmeler aglamalar...Patlicani cok severdi mesela yemekte patlican varsa hungur hungur aglamalar....Sonra ne mi oluo....Gecio.Gectigini anlamadan gecio.Bi bakmissin aklina bile gelmio.İlk zamanlar yolda gorsen elin ayagin tutmaz bayilirsin gibi dusunuosun...Ama yolda denk gelio bigun...Kilin bile kipirdamio.Sanki hic tanimamissin.İcin buz gibi.El olmus yabanci olmus yanindan gecip gidio.Suan bunlari dile getirmek bile bombos gelio....
İnan gecicek..Onune bak..Degmio uzulmene
Hele de çok sevdiysen, etin kemiklerinden ayrılır. Bunun her anını hissedersiniz ama elinizden hiç bir şey gelmez. Tam anlamıyla çaresizlik işte.