97
20 Kas 2021
Akıl Verdiğin Arkadaşının En Sonunda Kendi Bildiğinden Vazgeçmemesi
her zaman ilk bana gelirle ben de dinlerim fikirlerimi söylerim önce tamam derler haklısın derler sonra bir görüyorummm ohoo yine bildiğini yapmış
Bunu bildiğimden dolayı ic sesine güven, sen en iyisi bilirsin der kenara çekilip çekirdek citleyerek izlerim olayları (not arkadaşım yohtur, sanirim bu yüzden. D)
Başıma bi kaç kez gelmişti bu olay. Ve sonunda haklı çıkan ben oldum ve o çok sevdiğim cümleyi kullandım: " Ben, sana demistim".
Ahahahha aynısını yaşadım en yakın arkadaşım 2 sene boyunca içinden geleni yapıp sonra da keşke içimi değil de seni dinleseydim dedi. Olayın bi de teselli kısmı var tabi ağlarken yaslanmak için müsait bi omuz var burda avxbfjjg
Ne yapacağımız hakkında tavsiye veren, garanti veremediği sürece bu böyle gider. Yaptığımızın sonucunda bir sorun yaşadığımızda katlanan biz oluyoruz; sorunu, tavsiyeyi verene havale edemiyoruz.
bir süre sonra biri yardım istemediği sürece yardım etmemeyi tercih ettim , zorla iyilik hep ters teper
Geliyor bana ağlıyor ben ona doğru taktikler veriyorum onları uygulamıyor sonra üzülüyor geliyor bana yine ağlıyor bu böyle bir döngü ve asla değişmiyor.
Çok uç önerilerim oluyor, babası imam olan bir dostuma ateist olmasını önermiştim. Öğüt verirken kendimi çok mantıklı hissediyorum aslen ama bir süre sonra fark ediyorum ki o başka biri ve sen kendi dünyandan öneriler veriyorsun, o sensin. Dostluk zaten o seni dinlemeyip şçtığında yanında olmak falan işte
Bide “o kızla takılma sıkıntı çıkar” demeyin
Tayt giymişse ucunda ölüm olsa takılıyorlar
Tecrübeyle sabit
sürekli olarak yaşıyorum kendime kızıyorum ama yine dönüp dolaşıp zamanı geldiğinde dinliyorumm :(
bu kiş o kadar tanıdık geliyor kiii dur düşiniyim ben mişim :D
hiç şaşmaz hep bildiğimi yaparım huyum kuurusun :D