49
8 Nis 2021
1 Duyu 1 Hikaye
zamanın birinde hiçbir şey hissetmeyen, görmeyen tadamayan koklayamayan bir kız yaşarmış. bu kızın tek yapabildiği şey duymakmis. duyarak hareket edermiş.
kanka devamını yazmaya çok üşendim yaa. isteyen olursa yazayım devamını.
Sağır ve dilsiz bir adamdı, savaş ondan gözlerini de almıştı. Kendi sesini hiç duymamıştı, zamanla görüntüsünü de unutur oldu. Yaşamla tek bağı kokuydu, çok severdi kokuları, bilhassa sebze-meyve kokularını. Bir gün yine doğanın kokusunu almak için kurşun izleriyle dolu kapısından dışarı uzattı kafasını, derin derin nefes aldı. Havada soğan gibi, sarımsak gibi tuhaf bir koku vardı. Acıktığını sandı. Sonra birden fenalaştı. İçi yanıyordu sanki, kemikleri şiddetle sarsılıyordu. Debelendi, muhtemelen iki saat sürmüştü, belki daha fazla. Bilmediği tarihte unutttuğu dünyaya veda etti.
Bu sırada kapının önünden geçen gaz maskeli askerin ajandasında 27 Eylül 1917 yazıyordu. Kimyagerlerin Savaşı olarak da anılan I. Dünya Savaşı hala kana doymayacaktı..
D vitamini etkisini gösteriyor galiba breh breh.